ΡΑΜΝΑ

Την εποχή της διοίκησης του Αλή Πασά στα Ιωάννινα δημιουργήθηκαν προβλήματα με τους ελληνικούς πληθυσμούς που ζούσαν στην περιοχή και ξεκίνησαν μετακινήσεις των κατοίκων, κυρίως σε δύο φάσεις.

Η πρώτη φάση των εξόδων σημειώθηκε ανάμεσα στο 1820 με 1822, την εποχή που ο Αλή Πασάς ήρθε σε ανοιχτή σύγκρουση με την κεντρική Οθωμανική εξουσία.

Στην δεύτερη φάση ανάμεσα στο 1822 με 1830 τα αίτια των εξόδων μπορούν να θεωρηθούν ως συνέπειες της επανάστασης του 1821.

Από αυτές τις δύο εξόδους δημιουργείται ένα χωριό στο όρος Μπέλλες (Κερκίνη) με το όνομα Ράμνα, το μοναδικό χωριό στην Ανατολική Μακεδονία με αποκλειστικά Βλάχους κατοίκους που κατοικούνταν σταθερά χειμώνα καλοκαίρι. Το όνομα Ράμνα στα Σλαβικά σημαίνει πεδιάδα περιγράφοντας έτσι και την διαμόρφωση του εδάφους όπου και βρίσκεται το χωριό.

Την άνοιξη του 1890 καθώς περνάει ο Gustav Weigand η Ράμνα είναι ένα χωριουδάκι με 65 σπίτια. Παλιά είχε 150 σπίτια. Οι περισσότεροι είχαν φύγει στην Τζουμαγία (Ηράκλεια) και στο Ντεμίρ Χισάρ (Σιδηρόκαστρο). Όταν ρώτησε τους κατοίκους για την καταγωγή τους ήξεραν να του απαντήσουν ακριβώς ποια οικογένεια κατάγεται από την Νέβεσκα (Νυμφαίο), ποια από την Σαμαρίνα, ποια από την Αβδέλα. Επίσης υπήρχαν οικογένειες που η καταγωγή τους ήταν από τη Μοσχόπολη και τη Νικολίτσα του Γράμμου*. Εκείνη την χρονιά ο πληθυσμός της Ράμνας αποτελούνταν από 325 άτομα. Κάθε χρόνο στην γιορτή του Αποστόλου Παύλου γινόταν πανηγύρι που διαρκούσε για τρεις μέρες.

Λειτουργούσε ελληνικό σχολείο και παρά τις προσπάθειες και τις απειλές των Βουλγάρων για δημιουργία βουλγάρικου σχολείου οι κάτοικοι δεν το δέχτηκαν.

Στις αρχή του 20^ου αιώνα πολλοί από τους κατοίκους πήγαν στην Καβάλα όπου εργαζόταν στα καπνομάγαζα ενώ παράλληλα στο χωριό αναπτύχθηκαν ομάδες αντίστασης με μακεδονομάχους και καπετανάτα.

Σημαντική ήταν η βοήθεια των κατοίκων στον απελευθερωτικό πόλεμο του 1913. Ο ελληνικός στρατός με επικεφαλής τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και οδηγό τον Παρθένη Νικόλαο έναν κτηνοτρόφο από την Ράμνα ελευθέρωσε την περιοχή. Χαρακτηριστική ήταν η γενναιότητα του Παρθένη που τραυματίσθηκε στην μάχη της Βέτρινας και εκτός από αυτή την βοήθεια τροφοδοτούσε τον ελληνικό στρατό για ενάμιση μήνα με ζώα από το κοπάδι του.

Η στάση αυτή των κατοίκων δεν ξεχάστηκε από τους Βούλγαρους έτσι το 1916 σχεδόν όλοι οι κάτοικοι της Ράμνας εξορίστηκαν στη Βουλγαρία. Όσοι ήταν στα καπνομάγαζα της Καβάλας εξορίστηκαν στην Σερβίας και μετά από περιπλάνηση τριών ετών γύρισαν πίσω στην Ελλάδα το 1919. Βρήκαν το χωριό τους καταστραμμένο και έτσι αναγκάστηκαν να εγκατασταθούν στα χωριά Πετρίτσι και Βυρώνεια. Λίγες οικογένειες (περίπου 10) εγκαταστάθηκαν πάλι στην Ράμνα έως τις 6 Απριλίου 1941 που βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς και καταστράφηκε τελείως.

Από τους κατοίκους του Νέου Πετριτσίου το 1988 δημιουργείται βλάχικος σύλλογος με το όνομα ΄΄Ράμνα΄΄.

Οι δραστηριότητες του συλλόγου περιλαμβάνουν τη λειτουργία χορευτικών τμημάτων για παιδιά αλλά και μεγάλους και την ηχογράφηση παραδοσιακών τραγουδιών με τραγούδια της Ράμνα.

Ο σύλλογος κάθε χρόνο βραβεύει τους καλύτερους μαθητές του χωριού καθώς και τους εισακτέους στα πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. αλλά και όποια άλλη αξιόλογη προσπάθεια γίνεται.

Οργανώνει ομιλίες με διάφορα θέματα και συμμετέχει κάθε χρόνο στο αντάμωμα που οργανώνει η Πανελλήνια Ένωση Βλάχων.

Το καλοκαίρι και τις αποκριές διοργανώνονται χοροί. Οργανώνονται επίσης εκδρομές για τα μέλη του συλλόγου αλλά και όποιον θέλει να συμμετάσχει.

Σύμφωνα λοιπόν με όλα τα παραπάνω ήταν και θα εξακολουθήσει να είναι ένας πολύ σημαντικός Σύλλογος για όλους εμάς που θέλουμε να λεγόμαστε Βλάχοι.